آتشکده

در غرب مسجد جمعه كوچه ايست كه امتداد شمالي آن در بخش پاياني داراي عرض كمتري بوده وبه دالاني منتهي مي گردد.در انتهاي دالان دوراهرو شرقي وغربي منشعب كه راهروشرقي با پاگردوچند پله انباشته از خاك به محوطه اي كه چهار ستون سنگي قطوردر چهار سمت آن قرارداردپايان مي گيرد . اين مكان كه به آتشكده معروف است بخش جنوبي و غربي آن توسط خانه هاي مسكوني محصور و حتي در ديوار غربي ورودي اطاقي و گنجه اي با درهاي چوبي مشاهده ميگردد.

بخش شمالي وشرقي اين محوطه به وسيله ي زمين هاي زراعي كه در سطحي حدود دومترپايينتر قرارگرفته احاطه شده است . اين آتشكده بنايي است چهارگوش با چهار طاق رومي مرتفع , درچهارسمت كه فقط ستونهاي چهارگانه وطاق جنوبي واندكي از لبه گنبد آن  پابرجا وسه طاق ديگر وسقف آتشكده فرو ريخته است.بنا كه از سنگهاي رودخانه در اندازه هاي مختلف و گل گچ , بر تختگاهي به ارتفاع حدود 5/1 تا دو متر بنا گرديده است. اسكلت آن هنوز سالم و مشخص كننده ي بناي اصلي ميباشد . سطح داخلي بنا داراي پوشش گچي بوده وآثار اين پوشش بر ديوار بعضي از ستونها مشاهده ميگردد.

از چهار طاقچه ي زير سقف واقع در چهارگوشه ي بنا كه سقف گنبدي مانند بر آن تكيه داشته فقط بخشي از دو طاقچه ي طرفين طاق جنوبي باقي و دو طاقچه ي ديگر از بين رفته است.

 ابعاد هر يك از اضلاع خارجي بنا 35 /11 متر بود، و ضلع داخل بنا 7 متر می باشد، این بنا با شماره 187 در تاریخ 18/4/1311 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.